Tot mijn grote plezier kom ik een recent onderzoek tegen over gamende autistische jongeren. Het is een klein onderzoek en het is zeker geen perfect onderzoek. Maar het heeft een totaal andere insteek dan onderzoeken over autisme dan tot nu toe. Het geeft antwoord op de vraag: ‘Waarom autistische adolescente jongens gamen?’
Bijzonder onderzoek
Wat dit onderzoek anders maakt dan andere onderzoeken, is dat er niet naar het gedrag van gamende autistische jongeren is gekeken, maar dat er aan de jongeren zelf is gevraagd waarom ze dat doen.
Tot nu toe zijn ze in de wetenschap altijd bezig geweest autistisch gedrag te verklaren door er naar te kijken. Dus ook onderzoek naar het welzijn van autistische jongeren is gebaseerd op hoe gedrag eruit ziet en dit wordt dan vergeleken met de normatieve (neurotypische) standaard.
Deze studie benadrukt het belang van het overwegen van de perspectieven uit de eerste hand van autistische jongeren. Daarom is dit een bijzonder onderzoek en ik hoop dat er veel volgen.
Wat is er bekend?
In dit onderzoek kijken ze terug naar wat er al bekend is over dit onderwerp. Daar komt het volgende uit:
- Onderzoek naar gamen bij autistische jongeren zich vooral gericht op problematisch gamen.
- Autistische jongeren besteden meer tijd aan online gamen dan neurotypische leeftijdsgenoten.
Waarom autistische adolescente jongens gamen?
De onderzoekers vroegen autistische jongens naar gamen en ze vertelden hoe het hun welzijn verhoogt. Gaming biedt mogelijkheden voor emotieregulatie en keuzevrijheid.
Eigen baas zijn: een gevoel van keuzevrijheid en erbij horen
Een van de belangrijkste redenen voor online gamen die de autistische jongens aangeven is het gevoel van autonomie en erbij horen. Het geeft ze de mogelijkheid om zelf controle te hebben over een aspect in hun leven. Ze kunnen zelf beslissingen nemen en verschillende rollen uit proberen waar ze in het echte leven geen toegang tot hebben. Ze kunnen zijn wie ze willen.
Het geeft een gevoel van ergens bij horen. Je bent in de meeste spellen een deel van een groep. Dit maakt communicatie makkelijker. Het maakt communicatie met anderen op school makkelijker als je ze online al eens hebt gesproken.
Leren uitschakelen: emoties reguleren door gamen en escapisme
De jongeren geven aan dat het gamen een ontsnapping is aan alle stress van het dagelijks leven. Je kunt er even uit stappen en alle zorgen vergeten. Gamen zorgt voor een veilige plek en een afleiding van hun angsten en worstelingen, ‘Ik kan de dingen vergeten die me bang maken en rond zoemen in mijn hoofd’ (Toby).
Het gamen wordt ook gebruikt als een manier om effectief om te gaan met negatieve emoties zoals stress en woede. Als iets niet wil lukken en de frustratie loopt hoog op is gamen een manier om de negatieve emoties los te kunnen laten in een veilige omgeving.
Problematisch voor wie? Jongleren met online gamen met andere prioriteiten in het leven.
Hoe graag de jongens ook gamen, ze erkenden dat het ook een negatieve invloed kon hebben op andere delen van hun leven. Zoals de relatie met hun ouders en andere delen van hun dagelijkse routine.
Conflict met ouders gaat vaak over de hoeveelheid tijd die aan gamen besteed wordt. Sommige ouders zijn bang voor de negatieve gevolgen van gamen en proberen het gamen zoveel mogelijk te beperken. Terwijl autistische jongens het gamen vaak nodig hebben om te kunnen ontstressen of om overgangen van bijvoorbeeld school naar de familie situatie thuis aan te kunnen. Dit snappen ouders of verzorgers niet altijd.
De onderzoekers suggereren dat strenge regels over de speeltijd misschien geen effectieve methode is. In plaats daarvan gaat het erom samen te werken om manieren te vinden om online gamen in evenwicht te brengen met andere verantwoordelijkheden in het leven.
Conclusie
Je weet nu waarom autistische adolescente jongens gamen. Deze studie toont aan dat gamen een positieve uitlaatklep is voor autistische mensen. Dit onderzoek is er in tegenstelling tot andere studies niet op gericht om te kijken hoe dit kan worden gebruikt om normatieve sociale vaardigheden aan te moedigen. In plaats daarvan benadrukken de onderzoekers de noodzaak om de standpunten en ervaringen van autistische jongeren in onderzoek over hun interesses en welzijn te erkennen en te bevestigen.
Ze raden aan, dat in plaats van ons te concentreren op het gebruik van autistische interesses als een manier om bepaalde vaardigheden te ontwikkelen, we moeten erkennen dat autistische jongeren deze vaardigheden al aan het ontwikkelen zijn (bijv. autonomie) op manieren die volwassenen misschien niet verwachten.
Door dit als ouders en begeleiders te zien kun je de autistische jongeren daarin ondersteunen. Dit leidt tot minder conflicten en kan leiden tot verdere mogelijkheden voor zelfontplooiing voor autistische jongeren om hun eigen methoden voor zelfregulering en vaardigheidsontwikkeling te vinden.
Bron: Autistic adolescent boys’ perspectives on engagement in online video gaming
Help me ploeteren! Het kost je geen cent, alleen wat moeite.
Leuk onderzoek. Wat ik me afvraag of de beweegreden voor gamen zoals uit het onderzoek naar voren komen specifiek zijn voor jongens met autisme, of dat ‘erbij horen’ ‘escape from stress’ en ‘autonomie ervaren’ algemene beweegredenen zijn voor jongeren om bepaalde games te doen
Autistische (neurodivergente) jongeren leven in een wereld die niet ingericht is op hun uitdagingen, dit maakt hun leven veel ingewikkelder dan dat van neurotypische jongeren. Dit onderzoek is gedaan om te kijken of gamen een positieve bijdrage levert aan het welzijn van autistische jongeren. Vooral omdat ze veel meer tijd doorbrengen ingame dan neurotypische jongeren. Daarnaast is het voor veel autistische jongeren de enige manier om ‘erbij horen’ ‘escape from stress’ en ‘autonomie ervaren’ terwijl er voor neurotypische jongeren veel meer manieren zijn om deze dingen te ervaren. Kortom, ik denk niet dat je van algemene beweegredenen kan spreken in dit geval.