Als ik mijn ogen ’s morgens om een uur of zes opendoe, kijk ik in het hoopvolle gezicht van mijn dochter. ‘Goedemorgen’ zegt ze opgewekt. ‘Ik dacht het niet’ mompel ik terwijl ik mijn rug naar haar toe draai. Ik hoor haar zachtjes grinniken.
Als ik met mijn dochter naar een conventie ga overnachten we meestal in een Easyhotel. Dat houd ik maximaal 2 nachten vol want genoeg slapen zit er niet in. Mijn dochter is dan veel te hyper om te kunnen slapen. Zij kan niet anders dan slapen zonder ritme.
Huilbaby
Slapen is altijd al een dingetje geweest. Na haar geboorte heeft ze 14 dagen geslapen en dat was het dan. Toen begon het huilen. Zodra ik haar losliet, begon ze te huilen. Je krijgt dan geweldige ‘goede raad’ van je omgeving. Meestal dat je haar gewoon moet laten huilen. Dit heb ik geprobeerd tot ik ’s morgens om 5 uur tegen de deur stond te schoppen dat ik nu echt moest slapen. Toen was ik er klaar mee.
Draagzak
Ik heb een draagzak gekocht. Dit was dertig jaar geleden, een draagzak was niet alleen moeilijk te vinden, maar ook nog verschrikkelijk duur. Toch was het een van mijn beste investeringen ooit. In de draagzak was mijn dochter stil. Alles deed ik met haar lekker dicht tegen me aan in de draagzak. Het
huishouden, de boodschappen, ik sliep zelfs met de draagzak om. Het commentaar was niet van de lucht. Ze zou nooit meer goed kunnen lopen, ik verwende haar veel te veel, ik zou er rugklachten van krijgen, enz. Je hebt een dikke huid nodig als je een huilbaby hebt. Want jammer genoeg krijg je vaak commentaar in plaats van de steun en de hulp die je nodig hebt.
Verveling
Mijn dochter begon vanuit de draagzak om zich heen te kijken en aan de wereld te wennen. Tot ze ongeveer anderhalf was bleef ze het fijn vinden om in de draagzak lekker tegen me aan te hangen. Het huilen was toen voorbij, maar met slapen is het nooit echt iets geworden. Iedere nacht was ze een aantal keren wakker. We namen haar dan vaak bij ons in bed. Dat werd steeds moeilijker omdat ze groter werd en uit verveling van alles ging uithalen. Ik werd een keer wakker toen ze een hele pot Nivea over het kale hoofd van haar van haar vader had uitgesmeerd. Hij was er compleet doorheen geslapen.
Eigen bed
Vanaf een jaar of vijf lukt het steeds vaker om haar in haar eigen bed te laten blijven. Ik heb een klein lampje naast haar bed gezet met wat boekjes en zacht speelgoed. Door haar steeds weer uit te leggen dat het prima was als ze niet kon slapen, maar dat ze wel in bed moest blijven en zachtjes moest doen zodat wij konden slapen, bleef ze in haar eigen bed.
Toen ze in de puberteit kwam ging ze steeds later slapen en kwam ze steeds later haar bed uit. Ik heb haar een koptelefoon gegeven en gezegd dat het me niet boeide wat ze allemaal deed ’s nachts als ze maar stil was, zodat wij konden slapen, en als ze maar op tijd uit bed was om naar school te gaan. Dat heeft een tijdje goed gewerkt.
Slapen zonder ritme
Nu is ze volwassen en woont zelfstandig. Haar slaapritme is een drama. Ze heeft wel eens tegen me gezegd: ‘Mijn inwendige klok is afgesteld op 25 uur in plaats van op 24 uur.’ Dus schuift ze iedere keer een uurtje op. Het gevolg is slapen zonder ritme. Soms slaapt ze overdag en soms ’s nachts. Ze probeert dit aan te passen als ze ergens naar toe wil of als ze een afspraak heeft. Dit lukt haar wel maar ze heeft daar vaak een week voorbereiding voor nodig. Dus als ze 1 keer per week een afspraak heeft is ze bijna altijd bezig met de voorbereiding daarop. Dit maakt de druk groter en dat kans dat het gaat lukken kleiner. Daarom spreek ik 1 keer per 14 dagen met haar af en is het prima als het een keer niet lukt.
Help me ploeteren! Het kost je geen cent, alleen wat moeite.
