Drammen of iemand onder druk zetten doen we allemaal wel eens. Maar veel PDA-ers net als ik, hebben het tot een kunst verheven. Het is dus niet raar dat ik er veel vragen over krijg. Er is niet zoveel te vinden over deze kant van PDA want het is zeker niet onze beste kant. Toch denk ik dat het belangrijk is om het bespreekbaar te maken. Daarom gaat het vandaag over drammen en druk.
Drammen en druk uitoefenen
Als ik zoek naar een omschrijving van druk uitoefenen krijg ik hele uiteenlopende beschrijvingen. Er zijn positieve zoals: Druk uitoefenen is een belangrijke tactische vaardigheid die moet worden gebruikt om urgentie, belang en verantwoordelijkheid te communiceren.
Maar ook negatieve omschrijvingen zoals: Het proberen om iemand anders iets te laten doen door ruzie te maken, te overtuigen, etc.:
Iemand onder druk zetten doen we allemaal wel eens. Het is een manier om iemand of een situatie te sturen. Soms is dat nodig en het kan zelfs levens redden. Denk aan een dokter die een patiënt probeert te overtuigen van een levensreddende behandeling waar die patiënt niet voor open staat.
Extreme druk
Als mensen op een positieve manier gebruik maken van druk, dus om urgentie te communiceren, dan zijn ze zich vaak bewust van de grens. Ze weten hoe ver ze kunnen gaan. Als het niet werkt stoppen ze en gaan ze over op een andere tactiek. Dit is een van de punten waar het mis gaat bij PDA-ers. We zijn niet goed in maat houden. Daardoor voelen we geen grens en gaan dus door met druk uitoefenen. Dit voelt voor onze omgeving als extreme druk.
Welke druk?
Ik ben zelf met een vader opgegroeid die continu extreme druk gebruikte om alles onder controle te houden. Dus als mensen het hebben over de druk die ze voelen door hun PDA-partner, ouder of kind weet ik gelijk waar ze het over hebben.
Toch is dit heel moeilijk uit te leggen aan mensen die deze druk niet kennen. Dit is een van de redenen waarom de impact van PDA op de omgeving zo moeilijk is uit te leggen. Alleen iemand die er mee te maken heeft gehad begrijpt de volledige impact van die druk. Daar komt bij dat mensen zich vaak schamen voor de situatie en er niet over praten. Leg als ouder maar eens uit dat je extreem onder druk wordt gezet door je kind. Of als kind door je ouder, of als volwassene door je partner.
Waarom zoveel druk?
Maar waarom zetten we onze omgeving zo onder druk. Juist ik zou, met zo een PDA-pa, toch beter moeten weten. Ik noemde al even dat we niet weten waar de grens ligt. Dan ben ik volwassen en weet dat er een grens is, maar als je heel jong bent of in de pubertijd zit weet je niet eens dat er een grens is. Voeg daarbij dat het ding waar we over drammen voor ons op dat moment van levensbelang lijkt, want onder kunnen we letterlijk niet leven. Dan begrijp je misschien beter waarom wij meedogenloos drammen en druk uitoefenen.
Ik zie online wel eens dat ouders die gedrag van hun PDA-kind als gaslighting omschrijven. Gaslighting is een vorm van emotionele manipulatie. Een gaslighter voedt zijn of haar zelfvertrouwen door de waarheid overtuigend te verdraaien. Dit doet een gaslighter bewust.
Dit is absoluut niet het geval bij PDA. Een PDA-er is er niet op uit om zijn zelfvertrouwen op te krikken door emotionele manipulatie. Ons gedrag komt voort uit onze drive naar autonomie en het onder controle houden van onze vecht-vlucht reactie.
Oplossing?
Ik hoor je denken: ‘Nou lekker dan, is er dan niks aan te doen? Het is een heel complex probleem. Er rust een taboe op. Daarom wordt het niet vaak bespreekbaar gemaakt. Als het al besproken wordt kom je snel in de hoek van geestelijke mishandeling terecht en de oplossingen die daar worden gegeven heb je bij PDA niet veel aan.
Ik heb geen oplossing, maar ik kan je wel vertellen hoe wij ermee omgaan. Bij ons is het bespreekbaar en wijzen we er elkaar op. Als ik mijn dochter onderdruk zet zegt ze: ‘Je zet me onder druk en dat helpt niet.’ Of: ‘Ben je nou aan het drammen?’ Dit werkt ook andersom. Als mijn dochter dramt, zeg ik iets als: ‘Je probeert het nu met drammen voor elkaar te krijgen, maar dat werkt niet. Zullen we samen kijken hoe het wel lukt?’
Mijn vriend heeft een bepaalde reactie waardoor ik besef dat ik hem onder druk aan het zetten ben. Ik vraag het dan aan hem. ‘Ik ben aan het drammen he?’ We maken er dan een lolletje van en kijken samen naar een oplossing.
Conclusie
Er rust een taboe op het bespreken van drammen en druk bij PDA. Het is een complex probleem waar geen echte oplossing voor is. Het enige wat we kunnen doen is het bespreekbaar maken. Ik hoop dat ik met deze blog daar een begin mee heb gemaakt.
Help me ploeteren! Het kost je geen cent, alleen wat moeite.
Bronnen:
Slachtofferwijzer.nl
newboldhope.org
Ik heb al een paar keer aandacht besteed aan PDA en verbale agressie. Ook heb ik een blog geschreven over psychische agressie bij PDA. Vandaag ga ik me wagen aan een blog over PDA en fysieke agressie.
