Ik zit ze van een afstandje te bekijken. Een vriendengroep waarvan ik een aantal mensen ken en anderen vandaag voor het eerst ontmoet. Ze zijn duidelijk blij om elkaar weer te zien en hebben veel lol. Het zijn stuk voor stuk prachtige mensen die allemaal extra hard moeten knokken voor hun plekje in een maatschappij, die niet is ingericht voor mensen zoals zij.
Allemaal anders
Het gaat om een groep ongeveer in de leeftijd tussen de 25 en de 30. Ze hebben allemaal een diagnose binnen het autismespectrum. Er zitten er ook een paar met vermoedelijk PDA bij. Wat me vooral op valt, is de diversiteit binnen de groep. Ze zijn echt allemaal anders.
De groep bestaat uit jongens, meiden en van alles daar tussenin. Er zijn er die zich heel opvallend kleden, terwijl anderen zich juist graag zo onopvallend mogelijk kleden. Sommige wonen thuis, anderen wonen op zichzelf en een paar wonen begeleid. Er zijn er bij die fulltime werken, die parttime werken of die leven van een Wajonguitkering. Minstens 2 zijn er met een opleiding bezig.
Eentje van de groep gaat in de vakantie rondreizen aan de andere kant van de wereld. Hij reist veel en vaak. Er zijn er meer die met vakantie gaan, naar de camping of een weekendje naar een con. Voor een paar zit vakantie er financieel niet in en sommigen willen niet met vakantie.
Een aantal van de groep hebben een rijbewijs. Een ander is bezig het rijbewijs te halen en een paar hebben helemaal geen interesse in een rijbewijs, want die vinden het openbaar vervoer prima.
Rolmodel
Langzaam druppelt de groep mijn kant op. Ze komen bij me zitten. Ik vind het geweldig om met ze te praten. Te horen wat ze bezig houdt en hoe ze hun leven inrichten. Ik vertel ze waar ik tegen aan loop en hoe ik mijn leven heb ingericht. Dat ik ook maar drie dagen werk omdat meer me niet lukt. Dat ik het ook zwaar vindt om te werken, het huishouden te doen en dan ook nog te koken. Ze vinden het heerlijk om te horen dat ik ook niet aan de norm voldoe. Dat ik ook opleidingen heb afgebroken om toch wat anders te gaan doen. Dat ik met veel pijn en moeite na drie examens mijn rijbewijs heb gehaald en zo zijn er nog veel meer overeenkomsten.
Anders werkt ook
Het zijn inspirerende gesprekken die aan beide kanten hoop geven. Hoop dat onze autistische kinderen hun weg wel vinden, net als deze jonge mensen. En hoop voor deze jonge mensen dat het niet erg is, als je niet aan de normen van de maatschappij voldoet. Want hoewel er steeds meer autistische stemmen klinken wordt er nog steeds verwacht dat we aan de huidige normen proberen te voldoen, terwijl ons brein en ons leven op een hele andere manier werkt.
Ik bewonder hun doorzettingsvermogen waardoor het ze lukt een leven op te bouwen buiten alle gangbare normen. Deze jongeren laten zien dat anders ook werkt. Ze banen een pad voor alle divergente jongeren die na hun komen. Ik draag ze een heel warm hard toe en hoop ze snel weer eens te spreken want ze inspireren me.
Help me ploeteren! Het kost je geen cent, alleen wat moeite.
