Een PDA Partner

Soms zijn we zo met onze PDA-kinderen bezig dat we vergeten dat er net zoveel volwassen PDA-ers zijn. Die waren er altijd al, maar we wisten niet dat hun problemen door PDA-autisme werden veroorzaakt. Daar komen we meestal achter als een van onze kinderen in het PDA-profiel past. Dan realiseren we ons dat we zelf PDA hebben en/of een PDA partner hebben.

PDA is erfelijk

In mijn gesprekken met ouders vraag ik altijd voorzichtig: ‘Jullie weten dat PDA erfelijk is? Hebben jullie enig idee waar het vandaan komt?’ Het feest van herkenning is dan vaak al gestart en dan komen de verhalen los. Over zichzelf of over familieleden die in het PDA plaatje passen. Dan kan het zo maar zijn dat je ineens beseft dat je een PDA-partner hebt of bent.

Hoe is het om een PDA partner te hebben?

Dat kan ik jullie niet vertellen, dus heb ik het gevraagd aan mijn partner en aan de partner van mijn vriendin. Zij is ook zo een PDA portret. Het grappige is dat onze beide partners hetzelfde zeiden. Namelijk: ‘Heel veel ruimte geven en weten wanneer je je mond moet houden.’

Verder verteld mijn vriendin: Hij geeft aan dat hij me tijdens melt-downs met rust laat. Dus niet vragen wat er is, maar dat hij mij ook absoluut geen goedbedoelde tips en adviezen geeft. Hij heeft inmiddels geleerd dat dit averechts werkt. Dan ga ik nog harder flippen. Ruimte geven en pas na een melt-down vragen wat er gaande was. Dit is ook heel herkenbaar voor mijn partner.

Ons ritme

Het grappige is dat we dit eigenlijk nooit besproken hebben. Dus er waren best wat eye-openers. Zo besefte we allebei dat onze partners ons ritme op rails houden.

Vriendin vertelt: ‘En (iets waar ik me minder bewust van was) hij zorgt voor de drie R’en in huis. Door hem eet ik op gezette tijden, en heb ik (meestal) een normaal dag en nacht ritme en blijft het huishouden beter bijgehouden. Dat doet hij alleen maar door het voorbeeld te geven. Ik vergeet dankzij hem ook veel minder vaak dat ik moet eten.’

Precies hetzelfde doet mijn lief. Hij herinnert me er aan dat de wasmachine is afgelopen zodat ik daar niet drie dagen later achter kom. Hij houdt mijn slaapritme binnen de perken en helpt me weer op gang als ik helemaal vastloop.

Hoe doen ze dat?

Onze partners hebben geleerd ons met rust te laten als we een melt-down hebben. Ze laten zien wat de bedoeling is in plaats van het van ons te eisen. Ze kunnen omgaan met onze heftige emoties en onze gekkigheden. Ze houden heel veel van ons. Als ik aan mijn lief vraag waarom hij in hemelsnaam een relatie met mij heeft, zegt hij: Het leven met jou is heftig maar nooit saai. Je bent voor van alles te porren en we hebben zo verschrikkelijk veel plezier. Dat is absoluut waar.

Ik denk echt dat de sterkste punten van PDA zijn ons scherpe gevoel voor humor en onze voorliefde voor gek doen. Plus dat we altijd bereid zijn om te helpen. Gek genoeg triggert een vraag om hulp zelden onze PDA.

Als je partner zichzelf geen PDA-er vindt

Nou maken mijn vriendin en ik er geen geheim van dat we in het PDA plaatje passen. We vieren dat graag uitbundig. Dat is niet bij iedereen het geval. Als ouder van een PDA-er kan het gebeuren dat voor jou duidelijk is dat je partner ook duidelijke PDA kenmerken heeft. Maar dat je partner daar anders over denkt. Wat kun je dan doen?

Ik denk dat de goede raad van onze partners dan ook erg nuttig is en kan helpen. Dus geef veel ruimte en weet wanneer je je mond moet houden. Laat zien wat de bedoeling en vraag hulp aan je partner. Als je onze hulp vraag weten we wat er van ons verwacht wordt en wordt onze vraagvermijding niet getriggerd. Dus denk niet: ‘Doe ook eens wat!’ maar vraag gewoon wat er gebeuren moet.

Niet altijd makkelijk

Als dochter van een vader en als moeder van kinderen die in het profiel passen weet ik als geen ander hoe groot de uitdaging is als er meerdere PDA-ers in een gezin zijn. Dit zet zoveel druk op je relatie dat verschillen uitvergroot worden en het soms moeilijk is om elkaar te blijven ondersteunen. Na acht jaar samenwonen vertelde mijn lief dat het hem te heftig werd en dat hij apart wilde wonen. Hij wilde absoluut geen einde aan de relatie maken, maar vond 24/7 met mij te heftig.

Ik was diep geschokt en ben toen zo snel mogelijk apart gaan wonen. We hebben elkaar veel opgezocht en veel gepraat over wat we wilde en wat we verwachte van de ander. In het begin vond ik het erg moeilijk, maar uiteindelijk heeft het me meer rust gegeven. We wonen nu vlak bij elkaar en zijn elk weekend samen. Dit werkt verbazingwekkend goed voor ons allebei.

Help me ploeteren! 
Het kost je geen cent, alleen wat moeite.